دوام بتن های خودتراکم در مقابل حمله سولفاتی با ph های مختلف

بتن خودتراکم بعنوان یکی از مصالح پرکاربرد سازه¬ای، امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در طول عمر بهره¬برداری از سازه¬های بتنی، این امکان وجود دارد که در محیط¬های مختلف، مورد تهاجم سولفاتی قرار گیرند. بطور مثال، حمله اسیدسولفوریک می¬تواند در کانال¬های دفع فاضلاب و یا مناطق صنعتی رخ دهد. به همین دلیل، مطالعه درباره دوام بتن در مقابل حمله اسیدسولفوریک باید مورد توجه قرار گیرد. بدلیل نوسانات غلظت اسیدسولفوریک که در محیط¬های مختلف به وقوع می¬پیوندد، در این مطالعه از محلول¬¬های اسیدسولفوریک با phهای 6، 4 و 2 استفاده شده است. محیط آب نیز برای مقایسه نمونه¬ها فراهم شده است. نکته قابل توجه دیگر در صنعت و تکنولوژی بتن، کاربرد پوزولان¬های مختلف بعنوان ماده جایگزین سیمان است. از این جهت، از مواد پوزولانی نظیر زئولیت، متاکائولن و میکروسیلیس نیز برای افزایش دوام و کارایی بتن خودتراکم در این مطالعه استفاده شده است. همچنین الیاف پلی¬پروپیلن نیز بمنظور تقویت مقاومت کششی بتن مورد استفاده قرار گرفته است. در نهایت تعدادی مخلوط بتن با سیمان¬ پرتلند تیپ 425-1 به همراه پوزولان¬های مختلف ساخته شد. نسبت آب به سیمان در تمامی طرح¬ها ثابت و برابر 0.36 در نظر گرفته شد. آزمایش¬های حالت تازه بتن خودتراکم برای ارزیابی خواص رئولوژیکی انجام شد. خصوصیات حالت سخت شده نیز توسط آزمایشات مقاومت فشاری، کششی، خمشی، انبساط، انقباض، مقاومت الکتریکی، سرعت عبور امواج اولتراسونیک و جذب آب مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان می¬دهد که طرح¬های حاوی پوزولان، خواص تازه و سخت شده بتنی بهتری نسبت به طرح¬های فاقد پوزولان دارند. افزودن پوزولان باعث افزایش مقاومت فشاری، کششی و خمشی و همچنین افزایش دوام و کاهش نفوذپذیری بتن می¬شود.